19.11.13

Στον εραστή-πορτρέτο που έσβηνα και ξανάσβηνα και





Ποιός θα με πείσει
πως οι άστεγοι
                               και τα ανέστια σ' αγαπώ που ξημεροβραδιάζονται
                                                    λίγο πιο έξω απ' το δεξιό σου κοχλία
προτού αποδημήσουν
γίνονται

-έστω για δευτερόλεπτα-

άγριες αντιλόπες




Χαρά Ναούμ, Άγρυπνες αντιλόπες, εκδ. Μανδραγόρας, 2013, σελ. 47


2 σχόλια:

Βίκυ Δερμάνη είπε...

εύχομαι από την παρουσίασή σου να φύγεις νιώθοντας το κερί της μυσταγωγίας αναμμένο κι ασίγαστο.

καλοτάξιδο το βιβλίο σου Χαρά!

Chara Naoum είπε...

Βίκυ, με συγκινεί πολύ η όμορφη ευχή σου.
Έχεις την αγάπη μου και αντίδωρο-ευχή να ταξιδέψουν μακριά οι "φλόγες" σου και η μοναδική σου γραφή.
Πολλά φιλιά!