21.11.13

Γεωργία Τριανταφυλλίδου, "Δικαίωμα προσδοκίας"










ΠΑΡΑΛΙΑΚΑ

Νεόδμητο πάθος αφόρητο
με πουλιά και γυαλιά και μέταλλα.
Πότε κελαηδισμός
πότε καθρέφτισμα περαστικό.
Και πότε ατσάλινος πανικός
όταν οι μηχανές των σωμάτων δουλεύουν ασταμάτητα
αγκομαχώντας ν' ανεβάσουν τα φορτία των ορέξεων.
(Κόκκινοι, μπλε γερανοί αδειάζουν ατελείωτα
στο λιμάνι της πόλης.)
Τότε
νεόδμητο πάθος μου αφόρητο
υψώνεσαι κεντρικά
σα να μη συμβαίνει τίποτε
σα μικρά πλουμιστά ψαροκάικα
κυλούν αδιάφορα, κυλούν ατάραχα
στο μέσον μιας πυρετικής διαδικασίας.
______________________________________________

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Μέσα στο μεσημέρι
κι ενώ οι άνθρωποι τσούγκριζαν τα ποτήρια
χωρίς να υποψιάζονται το τεράστιο κενό που χωρίζει
όσους πίνουν το τσίπουρό τους με γλυκάνισο
από τους σκέτους άλλους,
ενώ η θάλασσα ήταν τόσο κοντά
που φτύνοντας λόγια όλο και ξέφευγαν μπλε πιτσιλιές
στα πιάτα,
ενώ τίποτε δεν προμηνούσε
πως ο λαχειοπώλης θα τους παρακάμψει
-μια θορυβώδη μάζωξη τυχαίων-
κι ενώ η χώρα φιλιόταν σα για θάνατο
με κάτι επίμονους πολιτικούς στα πρωτοσέλιδα,
εκείνος
πήρε τα μάτια του από πάνω της.

(Τις κόγχες, υποθέτω, τις χαρίζει)
______________________________________________

ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ

Έρωτας είναι μια σταθερή βλέψη.
Όταν ο άλλος φεύγει δεξιά-αριστερά
τρυπώνει τη μια και την άλλη ξετρυπώνει
βγάζει τα μυωπικά γυαλιά και βάζει του ηλίου
αφήνει τη μυρωδιά του στο χαρτί
κι έπειτα καίει τα χαρτιά του έν' απόγευμα,
εσύ στέκεις πάντα μπροστά από τη γυρισμένη πλάτη του
κι όλο φυσάς τ' αποκαΐδια καταπάνω σου.
______________________________________________

CAMEL ΜΑΥΡΟ

Ψηλαφώντας αισθάνεται κανείς
στο εσωτερικό των μηρών του
ένα σκληρό, ευαίσθητο κορδόνι.
Ήταν το αυλάκι που κυλούσε η απόλαυση
τώρα φραγμένο από το θρόμβο του δευτεριάτικου 
πρωινού.

Ενός πρωινού δίχως αίμα στα μάγουλα
και άβαφων στην αρχή παπουτσιών
με σκληρά, αναίσθητα κορδόνια.
______________________________________________

ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ

Ξεφούρνιζαν άσπρα στρογγυλά ψωμιά
σαν αχνιστές πανσελήνους.
Έβαζαν τα ψωμιά σε ρηχά πανέρια
κι απ' τα πανέρια περίσσευαν
όπως όταν θέλω να φύγω πολύ.



Γεωργία Τριανταφυλλίδου, Δικαίωμα προσδοκίας, εκδ. Άγρα, 2008.

artwork: Tom Benkendorff

Δεν υπάρχουν σχόλια: