ΣΠΟΥΔΗ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ ΤΟΥ
D. G. FRIEDRICH "MONK BY THE SEA"
Είσαι το μόνο κάθετο
Στοιχείο του πίνακα:
Μια λωρίδα γη
Μια θάλασσα
Ουρανός
Κι εσύ
Μπροστά στη σημαία του κόσμου
Που την ταράζει ο αέρας
Υπερασπίζεσαι
_________________________________________
ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑ
Μπήκες μέσα
Μυτερά πρόσωπα
Μυτερά δάχτυλα
Γρατσουνούσαν το φως
Σου υπέδειξαν μια θέση να καθίσεις
-Φανερό πως πήραν το ρόλο
Σοβαρά- κι άρχισαν να σε ρωτάνε
Επιμένοντας σε προϋπηρεσία
Και κίνητρα το ταγέρ σου
Ατσαλάκωτο, σταυροπόδι θρυλικό
Δαχτυλίδι σοβαρότητας
Κι όπως μιλούσες
-Περί σταθερότητας και οργάνωσης
Τα έλεγες καλά-
Ακολούθησες το βλέμμα τους
Στα παπούτσια σου
Τα αφερέγγυα
Πόδια
Ποιητή
_________________________________________
ΌΤΑΝ ΚΟΙΤΑΖΩ
Όταν κοιτάζω
Έξω απ' το τζάμι
Σημαδεύοντας
Πέτρινες στέγες
Μυστικές διαδρομές
Κλαδιών και στενών
Καρέ καθαρών ουρανών
Μ' ένα βλέμμα δραπέτη
Το κρεβάτι στενεύει - τα φτερά δε βολεύονται -
Και το χέρι σου
Μου δυσκολεύει τον ύπνο - τραβήξου
Η κοιλιά που κάνει
Άβολους ήχους
Είναι ένας φόβος πως
Γίνεσαι ανθρώπινος
_________________________________________
ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ
Όταν βραδιάζουμε
Και γινόμαστε γονείς μέσα στις έγνοιες
Κι εγώ προσποιούμαι
Πως δεν έχω καμπύλες
Και φοράω τα γυαλιά μου
Ανάβοντας και σβήνοντας
Το πορτατίφ
Δείχνοντάς σου πόσο μοιάζουμε
Αστείοι - τόση κουλτούρα!
Ψάχνω διαγωνίως των λέξεων
Κάτω απ' τα σκεπάσματα
Που στάζουν
Τους γερούς μηρούς σου
Μ' ένα χέρι
Όλο απρέπεια
_________________________________________
ΜΙΚΡΟΠΡΕΠΕΙΑ
Μην περιμένεις να σε νιώσω
Η αγάπη που ξέρω εγώ
Είναι σκληρή: σε θέλει στη βροχή
Κι όχι με τριπλό πανωφόρι
Δε νοιάζεται τι συνέβη στη μέρα
Με ποιον μάλωσες
Πόσες ώρες ταξίδευες
Δε θέλει να βλέπει
Κούραση επάνω σου
Ή απροσεξία
Και στον εκνευρισμό σου
Απαντά με οργή - όχι, όχι
Καθόλου μητρική δεν
Είναι η δική μου αγάπη
Δεν αρκείται
Στα μαντέματα, δεν είναι απαλή
Απόλυτη, απαιτεί
Όλο σε θέλει
Κι αν δεν είσαι μαζί της
Μέχρι θανάτου σε θέλει
Δυστυχή
_________________________________________
ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟΣ ΛΟΓΟΣ
Αυτοί που μπαίνουν λιγότερο πρόθυμα
Στη μάχη
Περισσότερο απρόθυμα θα βγουν
Εκστασιάζονται
Καταστρώνουν
Ξαγρυπνούν
Πάνω από χάρτες
Στους αρμούς
Της πιο τέλειας άμυνας
Ψάχνουν ρωγμές
Θα ζητήσουν να μάθουν
Πώς λειτουργούν τα όπλα, οι πολιορκητικοί κριοί
Θα σας ζαλίσουν πάνω κάτω
Και δε θα πάψουν μέχρι να πέσετε
Γι' αυτό σας λέω
Μην τους προκαλείτε
Αν δεν υπάρχει
Σοβαρότατος λόγος
_________________________________________
ΑΝΗΣΥΧΟ
Αυτό το χέρι
Που τώρα περνάει
Νηφάλια τους τόνους
Και ισόποσα
Μοιράζει το
Μελάνι στα
Γράμματα
Απόψε τιμά
Την κλασική του παιδεία
Στις αρετές των αρχαίων Ελλήνων
Και τη διαύγεια
Των μαθηματικών
Εμπιστεύεται
Τη μεθοδική ύπαρξή του
Στα συγγράμματα
Των φυσιοκρατών
Και των μεγάλων Ρομαντικών
Την υπεράσπιση της αργίας του
Κι είναι το ίδιο
Που θυμάται
Τη μυρωδιά του ιδρώτα σου
Κι οι παλάμες του
Ανοίγουν
_________________________________________
Βάγια Κάλφα, Απλά πράγματα, εκδ. Γαβριηλίδης, 2012.
art by Caspar David Friedrich
